قارا مۇڭ

جۇرەكتى باستى ەندى قارا مۇڭ,
كوز جاستان بوس بولماي جانارىم,
ومىردەن باز كەشىپ ءىشىپ اپ,
كوڭىلدى بولۋدى قالادىم.

كوردىم مەن شەتەلدىڭ ءشارابىن,
بىتىردىم مىڭداعان ءقورابىن.
بىراق مەن, ءالى دە كۇلمەدىم,
جىلاپ مەن ءوزىمدى تونادىم.

تاعى ءىشتىم, اقشامدى سانادىم,
قايتادان دۇكەنگە بارامىن.
شولمەكتىڭ الىپ اپ تۇر-تۇرىن,
ۇيگە كەپ ەسىكتى جابامىن.

ماس بولدىم شىنىمەن, قاراعىم,
بەلگىسىز سەنى ىزدەپ تابارىم.
بەينەڭدى شۋماقتاپ ساپ جاتىر,
ولەڭمەن ورىلگەن قالامىم.

جىر شۋماق جازدىم كەپ, مارالىم,
تىرنادىم بەت جاعىن جارانىڭ,
اڭساۋمەن كوز جاستى ءپارلاتىپ.
تۇن باتىپ ۇيىقتاپ قالامىن.

جۇرەكتى تورعا كەپ قامادىم,
ويىما كوپ سەنى الامىن.
ساعىندىم ءوزىڭدى, كوزىڭدى
ساعىندىم ەرنىڭنىڭ دالابىن.

تاڭ اتتى ەس جيىپ قارادىم,
سەن جوقسىڭ جانىمدا كالاۋىم.
ومىردەن باز كەشىپ, ءىشىپ اپ,
كوڭىلدى بولۋدى قالادىم.
جۇرەكتى باستى ەندى قارا مۇڭ.

اۆتور: بەك بايتاس